Archive for the ‘საზოგადოება’ Category
,,-დედა დღეს აღარ მოვა?”
ეზოს, მწვანედ გადაღებილ, ძველ რკინის ჭიშკარში შესვლისას საღებავის მძაფრი სუნი იგრძნობა. მწავანე კარები მზის შუქზე პრიალებს, ეტყობა ახალი შეღებილია. ეზოში სამი ბავშვი დარბის, ორი გოგო და ერთი ბიჭი. ბიჭი კოჭლობით მირბის და თავის მეგობრებს უკან რჩება. ,,- ნოდიკო მოდიხარ?”
ეზოში მდგარი ორი შენობიდან პირველთან ქალებს მოუყრიათ თავი და რაღაც თემაზე ერთმანეთს უზიარებენ Yთავის აზრებს. მეორე შენობაში სადაც საკლასო ოთახებია და გაკვეთილები ტარდება სიჩუმე სუფეს. დერეფნები ცარიელია და მხოლოდ კანტი-კუნტად დადიან ბავშვები. ,,- აღდგომისთვის ბავშვები სახლებში წავიდნენ. ვინც არ გაჰყავთ მშობლებს ისინიღა დარჩნენ.”
დუმილს ზარის ხმა არღვევს, შემდეკ კი კვლავ სიჩუმე ისადგურებს ფართო დერეფანში. ორ წუთში ერთერთი ოთახიდან ბიჭი გამოდის. გახუნებული ლურჯი დიდი ზომის კურტკა და კრემისფერი, ალაგ-ალაგ დალაქული, შარვალი აცვია. თავი გვერდულად უჭირავს და გამუდმებით იღიმის. ,,-სად მიდიხარ?” ოთახიდან, რომლის კარებიც ღიაა ისმის ქალის ხმა. ,,- მასწავლებელს უნდა დავუძახო! გაკვეთილი დაიწყო!”
ერთერთ მომცრო ოთახში დაბალ, ყავისფერ, ორ ერთმანეთთან მიდგმულ მერხთან ხუთი ბავშვი ზის. ხუთივენი ერთი ასაკის იქნებიან, ასე 7 წლის. ძველ, ამოკემსილ, ჭუჭყიან ტანსაცმელში გამოწყობილი ბავშვები, მომღიმარი სახით შესცქერიან მერხის პირდაპირ მდგარ მაღალ, ჩადგმულ, შავგვრემან ქალს. ხუთივეს თმები მოკლედ აქვს შეჭრილი. ელენეს, ნინოს, მარიამს, ლიკას და დათოს გარდა ოთახში, კედელთა მდგარ პატარა სკამზე, ამავე ასაკის ბავშვი ზის. ბიჭი ფანჯარაში იყურება და თვალი ერთი ადგილისთვის აქვს გაშტერებული. ,,- ნებისმიერ დროს შეიძლება გულყრა დაემართოს.”
ოთახში, ფანჯრის პირდაპირ პატარა ღუმელი დგას. ღუმელზე წყლით სავსე ჩაიდანია შემომდგარი. რაფაზე ერთმანეთის მიყოლებით ჩამწკრივებულია ძველი, გახუნებული ქოთნები, თავის ყვავილებით. შემჭვარტლულ კედლებზე სურათები, რუკა, დიდ თაბახის ფურცლებზე მიკრული ყვავილებისა და ცხოველების სურათები და რამდენიმე, სხვადასხვაგვარად გაფერმებული ანბანი ჰკიდია.
ამ მომცრო საკლასო ოთახში ქართულის ჯგუფური გაკვეთილი ტარდება. ხან კედელზე ჩამოკიდებულ ანბანს და ხანაც მასწავლებელს უყურებს პატარა ქერათმიანი გოგონა და მასწავლებელს კითხვებზე პასუხობს. ,,- ეს რა ასოა? აბა რითი ვაუთოვებთ?” და ხელით დაუთოვების პროცესს უსახიერებს. ,,- უ უ უ!” წამოიძახა ცოტა ხნის დუმილის შემდეგ ლიკამ.
,,- წელიწადის დროები ჩამოვთვალოთ. გა…” ,,- გაზაფხული, ჟაფრხული, ზამთარი, შემოდგომა.” ბავშვები მასწავლებელს სახეში შესცქერიან და მის თიოთოეულ სიტყვას იმეორებენ.
გაკვეთილის დაწყებიდან 15 წუთის შემდეგ მათი აქტიურობა კლებულობს. სულ უფრო უხალისოდ პასუხობენ მასწავლებელს კითხვებზე. ,,- დათო არ დაიძინო!” ბიჭი, რომელსაც მუქი ფერის, მკლავებზე გარღვეული, ჯემპრი ეცვა ფეხზე დგება. ,,- დედა დღეს აღარ მოვა?” ზარის ხმა ისმის. გაკვეთილი დამთავრდა. ბავშვები ისევ თავის ადგილებზე რჩებიან და მასწავლებელს უყურებენ. განცალკევებით მჯდომი ბიჭი კი კვლავ ფანჯარაში იყურება და ერთ ადგილისათვის გაუშტერბია თვალი.
სიგიჟის ზღვარზე
საზღვრებს გარეშე თუ შეშლილი მსოფლიო? 
პარკური ,,ბრძოლის’’ ახალი მეთოდია. ადამიანები მისი დახმარებით ძლევენ დაბრკოლებებს. სხეულის ფლობის უნარს პლუს მოხერხებულობა, აი ესაა პარკური. ,,ბრძოლის ხელოვნება’’ ასე უწოდებენ მას ახალგაზრდა ტრეისერები ანუ პარკურის მიმდევრები. მათთვის დაბრკოლებას აRარ წარმოადგენს ღობეები, კედლები, მაღალსართულიანი ბინები. პარკურის ცნობილი წარმომადგენელი დევიდ ბეილია.
პარკურის ისტორია დიდი ხნის წინ დაიწყო. სანამ პირველი მსოფლიო ომი დაიწყებოდა, საფრანგეთის საზღვაო ფლოტის ოფიცერი ჯორჯ ჰებერტი მსოფლიოს გარშემო მოგზაურობდა. აფრიკაში ჩასული გააკვირვა იმ ფიზიკურმა მოქნილობამ და ოსტატობამ, რომელსაც მკვიდრი ტომები ფლოდნენ. ჰებერტი თავის დღიურში წერს ,,მათ ბრწყინვალე, მოქნილი, მსუბუქი, სწრაფი, გამძლე, წინააღმდეგობების დამძლევი სხეული აქვთ. ამ ყველაფერს ბუნებაში ცხოვრებით მიაღწიეს. მათ გიმნასტიკის მასწავლებელი კი არ ჰყავთ’’.
მისი დევიზი გახდა იყავი ძლიერი, რათა დაეხმარო სხვას. როცა თავის ქვეყანაში დაბრუნდა, საფრანგეთის ერთ-ერთ კოლეჯში ფიზკულტურის მასწავლებლად დაიწყო მუშაობა. მან დაიწყო გარკვეული პრინციპების, სატანვარჯიშო იარაღებისა და ვარჯიშების შექმნა. ამ ხერხს კი ,,ბუნებრივი მეთოდებით ბრძოლა’’ დაარქვა. ბუნებრივი მეთოდები მოიცავდა: ძუნძულს, სირბილს, ხტომას, ცოცვას, ბალანსის შენარჩუნებას, თავდაცვას, ცურვას…
პირველი და მეორე მსოფლიო ომის განმავლობაში ჰებერტი აგრძელებდა ამის სწავლებას. მისი მიზანი იყო ეს ვარჯიშები გამხდარიყო საფრანგეთის ჯარის წვრთნის სტანდარტი. პარკური, როგორც მას ეწოდა კიდევ უფრო განავითარა შევეიცარელმა არქიტექტორმა. ფრანგმა ჯარისკაცებმა კი აიტაცეს პარკური, წინააღმდეგობების გადალახვის ბუნებრივი გზა.
დღეს პარკური სპორტის ერთ-ერთი სახეობაა. მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში მას ბევრი მიმდევარი ჰყავს. საქართველოშიც რამდენიმე გუნდი უკვე ჩამოყალიბდა. Georgian FreefFow, The Ghost da GT Crew ყველაზე აქტიური მიმდევრები არიან. 16 წლის ლაშა ამბობს, რომ: ,,მაღალ ბინებს დავეძებთ, რომ ავძვრეთ და ვივარჯიშოთ. ხშირად გეპეის პირველ კორპუსTან ვიკრიბებით. წინათ ჩემს კორპუსზე ვვარჯიშობდით, მაგრამ მეზობლებმა პროტესტი გამოთქვეს რამე დაგემართებათ და ჩვენ ამის ყურება არ გვინდაო. მშობლებიც წინააღმდეგნი არიან, მაგრამ ერთხელ თუ გემო გაუსინჯე პარკურს მას ვეღარ დაანებებ თავს.
ლაშას ჯგუფში, რომელთაც ჯერ სახელი არ შეურჩევიათ სულ 7 არიან. ყველა დავდაუზოგავად ვარჯიშობს, რომ რაც შეიძლება რთული ტრიუკი გააკეთოს. გიორგი 17 წლის, ამბობს, რომ: უკვე 3 წელია პარკურით დაკავებული ვარ. სურვილი, რომ მას დავუფლებოდი მას შემდეგ გამიჩნდა, რაც კინოს მე-13 რაიონს ვუყურე. იმ წუთას მივხვდი, რომ ეს იყო რაც მონდოდა და სწორედ მაშინ გადავწყვიტე მეორე დღიდანვე შევდგომოდი ვარჯიშს. თავდაპირველად სახლში ვვარჯიშობდი. სკამებს, მაგიდებს ვახტებოდი. მშობლების რეაქცია რათქმა უნდა საშინელი იყო, მაგრამ მაინც ვაგრძელებდი. ცოტა ხანში გარეთ დავიწყე ვარჯიში, ღობეებიდაბ ვხტებოდი. ერთხელ ხელიც მოვიტეხე მაგრამ მოთხოვნილება იმდენად გეზრდება, რომ ივარჯიშო, რომ თავს ვეღარ იკავებ. როგორც კი უკეთ გავხდი ისევ გავაგრძელე. მალე სხვებიც შემომიერთდნენ. ეხლა ერთად ვვარჯიშობთ.’’
ყველაზე უფროსი ირაკლია. ირაკლი 18 წლის: ,,ნულიდან დავიწყეთ. გვიხაროდა, რომ ღობეებზე ვხტებოდით, მერე ჰაერში ერთხელ გადავტრიალდებოდით. ძლიან ბევრი ვიშრომეთ იმისათვის, რომ ეხლა რასაც ვაკეთებთ იმისათვის მიგვეღწია. სავარჯიშო აწიც ბევრია. თავიდან თუ ერთი საათი ვვარჯიშობდით, ეხლა 3 ან 4 სათიც კი. ბევრი ფიქრობს, რომ გიჟები ვართ, სოცოცხლე მოგვბეზრებია და ამიტომ ვაკეtებთ. გამიგია როგორ ხუმრობენ: ,,ალბათ იაღოვლები არიან და გონიათ ამ ქვეყნად ბევრჯერ მოვლენ’’. ეს ასე არაა, უბრალოდ პარკური ჩვენთვის უბრალო გასართობი კი არა არის, ამას სერიოზულად ვეკიდებით. ყველაზე ძალიან რაც გვინდა ისაა, რომ სპორტის სახეობად ოფიციალურად გამოცხადდეს. გაიმართოს შეჯიბრებები მსოფლიოს მასშტაბით. თუმცა ამზე ლაპარაკი ზედმეტია, ჩვენს ქვეყანაში სპეციალური დარბაზებიც კი არ არის, სადაც ივარჯიშებ, ამერიკაში კი…’’
სპორტის ამ სახეობასთან დაკავშირებით ფსიქოლოგმა თამარ გულუამ თქვა, რომ: ძირითადად თუ დააკვირდებით სპორტის ამ სახეობას 20 წლამდე ახალგაზრდები მისდევენ. მისდევენ მას მიუხედავად იმ ტკივილებისა, რასაც ისინი იღებენ ვარჯიშისა დროს. პატარა ბავშვი, როცა რამეს იტკენს ცდილობს, რომ სემდეგ ისევ ის შეცდომა არ დაუშვას. ერიდება იმ საგანს თუ მოქმედება, რამაც ტკივილი მიაყენა. მას ეშინია იგივეს განმეორების. ზოგჯერ ეს ტკივილი იმდენად დიდია, რომ სიცოცხლის ბოლომდე მიჰყვება ადამიანს. მაგალითად სიმაღლის შიში, პატარაობისას ჩამოვარდა ეხლა ხანდაზმულია, მაგრამ სიმაღლეზე ასვლას. როგორც პარკურის მიმდევარმა აღნიშნა ხელი მოიტეხა, მაგრამ მაიც გააგრძელა. ეს იმიტომ, რომ მას პროტესტის გრძნობა აქვს. სხვათაშორის არამარტო მას, ყველას ვინც ამას მთელი სულითა და გულით მისდევს და არა იმიტომ, რომ მოდაშია. ეს პროტესტი შეიძლება იყოს მშობლების, კლასელების მიმართ. ნებისმიერი რამის მიმართ. ისინი ამ პროტესტს ამ სპორტში ,,ახრჩობენ’’.
პარკურის მიმდევარი ჯგუფები ,,Next level” და ,,პარკური’’ ნიჭიერის ფინალში არიან. ვნახოთ როგორია საზოგადოების დამოკიდებულება მათდამი.
სიყვარულის დღე
დადგა გაზაფხული და ბუნების მაცოცხლებელ ენერგიასთან ერთად ღირსშესანიშნავმა თარიღებმაც იმატა. აპრილის თვე ამ მხრივ განსაკუთრბით მდიდარია. წელს უკვე მეთექვსმეტედ საქართველოს მოსახლეობა 15 აპრილს _ სიყვარულის დღეს ზეიმობს. ადამიანების ერთი კატეგორია ამ დღესასწაულს ოფიციალურად აღნიშნავს, ნაწილისთვის უბრალოდ სასიამოვნო თარიღია, თუმცა ზოგადად ამ დღესთან დაკავშირებით სამომხმარებლო ბაზარზე მზადების ტენდენცია შეიმჩნევა, რაც გამოხატულია სხვადასხვა ფასდაკლებებითა და დამატებითი შემოთავაზებებით. ეს დღე ძირითადად მაინც შეყვარებული წყვილებისთვისაა განკუთვნილი და იგი საქართველოში ,,ვალენტინობის” (რომელიც 14 თებრვალს აღინიშნება) დღესასწაულის ექვივალენტად იქცა. მართლმადიდებელი ეკლესია არ აღიარებს ,,ვალენტინობას” ქრისტიანულ დღესასწაულად, მიუხედავად მისა, რომ ამ დღეს მართლაც აღინიშნება მესამე საუკუნესი მცხოვრები წმინდა მოწამე ვალენტინე ინტერამელის ხსენება. მართლმადიდებელი ეკლესია სულთმოფენობის მეორე დღეს სიყვარულის დღესასწაულს _ სამებობას აღნიშნავს., ხოლო საქართველოს ეკლესია გერგეტის ყოვლადწმინდა სამების სახელობის ტაძრის დღესასწაულსაც (16 ივლისი) სიყვარულის დღედ მოიხსენებს. რაც შეეხება ვალენტინობის დღესასწაულის დამკვიდრებას მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში და მათ შორის საქართველოშიც ერთი ხალხური გადმოცემა უდევს საფუძვლად. ლეგენდის თანახმად მღვდელი ვალენტინე შეყვარებულთა მფარველად და მეოხად მიიჩნეოდა. მაშინ როცა კლავდიუს მეორემ რომში აკრძლა ახალგაზრდების ქორწინება, რადგან ჩათვალა, რომ დაოჯახებული ცუდად იბრძვიან, მღვდელი ვალენტინე შეყვარებულ წყვილებს ჯვარს ჩუმად სწერდა.ამ მიზეზით იგი აწამეს, დაატყვევეს და ციხეში გარდაიცვალა. მის მოსახსენიებლად კი საზოგადოება ,,ვალენტინობას” აღნიშნავს.
15 აპრილის სიყვარულის დღედ წოდებას საქართველოში თავისი ისტორია აქვს, რომელიც სათავეს 1994 წლის 15 აპრილიდან იღებს. ეს ის თარიღია, როცა რუსთაველის თეატრის დიდ დარბაზში შეკრებილმა მთავრობის წარმომადგენელმა და რიგითმა მოქალაქეებმა ყოველგვარი ბიუროკრატიის გარეშე ერთხმად საქართველოში 15 აპრილი ,,სიყვარულის დღედ” აირჩიეს.ამ დღის დაარსების იდეა კი ერთ _ ერთი ახალგაზრდული გაზეთის ,,კოქტეილის” რედაქტორს ბესიკ ჩუბინიძეს ეკუთვნის. მან ,,სიყვარულის დღის” აღნიშვნა საზოგადოებას გაზეთის ფურცლებიდან შესთავაზა და თარიღის არჩევაც მათვე მიანდო. შეთავაზებული ვარიანტებიდან შეირჩა ცნობილი პუბლიცისტისა და ტელე _ ჟურნალისტის გიგა მახვილაძის იდეა, რომ 15 აპრილი ყოფილიყო ,,სიყვარულის დღე” და ამის ახსნა ფიზიკის კანონს დაუკავშირა. ,,რადგან 15 აპრილი გაზაფხულის შუა თვის შუა რიცხვია ე.ი. ცენტრირებულია, ფიზიკის კანონის თანახმად, რაც ცენტრირებულია აუცილებლად მდგრადია და ყველაზე დიდი მიღწევა კი სიყვარულის მდგრადობაა” _ აღნიშნა მან. Aამ დღიდან მოყოლებული საზოგადოება ყოველ 15 აპრილს ,,სიყვარულის” დღეს ზეიმობს. ოველწლიურად იმართება ღონისძიებები, სპეციალური აქციები, ფასდაკლებები და ა.შ. 2008 წელს ეს დღე განსაკუთრებული ანშლაგით ჩაიარა. გაიმართა კონცერტები ფოთში, ბათუმში. Aარც დღევანდელი წელია გამონაკლისი. მერიის მიერ იგეგმება რამდენიმე ღონისძიება, რომლის დეტალებიც დაახლოებით ერთ კვირაში გახდება ცნობილი. გარდა ამისა სხვადასხვა რესტორნები, კაფეები, ყვავილების სალონები და საიუველირო მაღაზიები გვპირდებიან სპეციალურ ფასდაკლებებსა და შემოთავაზებებს, რათა რაც შეიძლება რომანტიულად და სასიამოვნოთ გავატაროთ ეს დღე.
მერე რა, რომ 15 აპრილი კალენდარზე წითლად არაა მონიშნული და არც არც ოფიციალურადაა დასვენების დღე, მაგრამ უფალმა ხომ ყოველი დღე დააწესა ჭეშმარიტი სიყვარულით ერთობის აღსანიშნავად
პირველი 